Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pugno ici

  • 1 Faust

    Faust, pugnus. manus (die Hand übh., da, wo von Körperstärke die Rede ist). – die geballte F., compressa in pugnum manus: die F. ballen, eine F. machen, pugnum facere; comprimere in pugnum manum; digitos comprimere pugnumq ue facere: jmd. mit der F. ins Gesicht schlagen, colaphum alci impingere. – tapfer mit der F., manu fortis: mit dem Schwert in der F., gladiis destrictis (den Feind angreifen etc); pugnans [873]( kämpfend, z.B. concĭdit): wo die F. (das Schwert) entscheidet, ubi manu agitur: auf eigene F., s. Hand. – Fäustchen, pugillus. – Sprichw., sich ins Fäustchen lachen, in sinu od. in sinu tacito gaudere (Cic. Tusc. 3, 51. Tibull. 4, 13, 8). – faustdick, *crassitudine pugillari. Faustfechter, s. Faustkämpfer. – faustgroß, pugillaris. Faustkampf, pugillatus. – im F. auftreten, in pugillatu certare. Faustkämpfer, pugil. – als F. auftreten, in pugillatu certare. Faustrecht, ius, quod in armis est (das Recht, das auf Waffengewalt beruht). – impunitas gladiorum (Ungestraftheit in bezug auf den Gebrauch des Schwertes). – hier gilt das F., ius od. omne ius in armis est: bei ihnen gilt das F., iis omne ius in viribus est; non ex iure, sed ferro rem expetunt: noch galt das F. nicht, nondum valentior infirmiori imposuerat manum. Faustschlag, pugni ictus. – colaphus (F. ins Gesicht oder auf den Kopf). – einen F. bekommen, pugno ici od. caedi: von jmd. Faustschläge bekommen, ab alqo colaphis vapulare: jmdm. einen F. geben, pugno caedere alqm; pugnum od. colaphum alci impingere: durch einen F. jmds. tot hinstürzen, pugno ictum ab alqo cadere.

    deutsch-lateinisches > Faust

  • 2 icio

    īcio od. īco, īcī, ictum, ere, mit einem Stoße od. Schlage erreichen = treffen, I) eig. u. meton.: I) eig.: ic. femur, Plaut.: fuscinā ici vidulum, Plaut. fr.: lapide ictus, Caes.: pugno (von einem Faustschlag) ictus, Liv.: sagittā ictum esse, Treb. Poll.: fundā graviter ictum esse, Liv.: adversum femur (vorn an dem Sch.) tragulā graviter ictus, Liv.: ictus fragmento subsellii, Liv. epit. u. Val. Max.: quod e tabulato eius noctu lapide ictus esset, Gell.: gravi vulnere ictus, Liv.: ab apro ictus et occisus est, Lact.: Gallum umbone ictum deturbat, Liv.: corruit icta, sie stürzte getroffen zusammen, Liv. – Victoria (Statue der V.) vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: bes. vom Einschlagen des Blitzes, fulmen lauri fruticem non icit, Plin.: laurus sola fulmine non icitur, Plin.: cum fulmine icta sunt (animalia), Sen.: fulmine ictus, Liv., od. e caelo ictus, Cic.: so ictae (fulgure) dapes, Tac.: dah. poet. ictum caput, ein vom Wein betäubter, ein benebelter Kopf, Hor. sat. 2, 1, 24 sq. (vgl. Archiloch. fr. 38 ed. Lieb. ›οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας‹; u. Ov. rem. 146 multo tempora quassa mero). – ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant, wie vom Pesthauche eines bösen Gestirns getroffen = in panischen Schrecken versetzt, Liv. 8, 9, 12. – im Bilde, im allg., domestico vulnere ictus, durch häusliches Leiden tief verwundet, Tac. Agr. 29. – u. das Bild vom Einschlagen des Blitzstrahls, haec enim certe petebantur, cum in me... illa flamma illorum temporum coniciebatur. Excepi, et pro patria solus exarsi, sic tamen, ut vos isdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis, Cic. de har. resp. 45: nec vellent ictae (des vom Blitzstrahl des Verderbens getroffenen) limen adire domus, Ov. trist. 5, 4, 34. – 2) meton. (von dem dazu nötigen Bestätigungsopfer), icere foedus, ein Bündnis machen, -schließen, Cic. u. Liv. – II) übtr., Partic. ictus (wie βεβλημένος), von irgend einem äußern Umstand od. einem heftigen Gemütszustand unangenehm berührt, aufgeregt, beunruhigt, betroffen, ictus novā re, Liv.: ictus rebellione, Liv.: metu icta, Liv.: conscientiā ictus, Liv.: desideriis icta, tief durchdrungen von Sehnsuchtsschmerzen, Hor. – / Gebräuchliche Formen sind nur icit, iciunt, icere, Perf. icit, iceram, iceras, icero, icisse, Passiv Präs. icitur, icimur, Perf. ictus est u. Partiz. ictus; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 330 u. 331 u. (für Plautus) Brix Plaut. mil. 28. – Die Form ico führt Prisc. 10, 17 an, die Form icio aber (analog dem iacio) nehmen Gell. 4, 17, 8 u. Prisc. 10, 3 an; beide Formen Anecd. Helv. 220, 23. – Nach Caper bei Prisc. 10, 17 ist eigentl. ĭco zu messen, Lukrez aber mißt auch im Präs. īcit.

    lateinisch-deutsches > icio

  • 3 icio

    īcio od. īco, īcī, ictum, ere, mit einem Stoße od. Schlage erreichen = treffen, I) eig. u. meton.: I) eig.: ic. femur, Plaut.: fuscinā ici vidulum, Plaut. fr.: lapide ictus, Caes.: pugno (von einem Faustschlag) ictus, Liv.: sagittā ictum esse, Treb. Poll.: fundā graviter ictum esse, Liv.: adversum femur (vorn an dem Sch.) tragulā graviter ictus, Liv.: ictus fragmento subsellii, Liv. epit. u. Val. Max.: quod e tabulato eius noctu lapide ictus esset, Gell.: gravi vulnere ictus, Liv.: ab apro ictus et occisus est, Lact.: Gallum umbone ictum deturbat, Liv.: corruit icta, sie stürzte getroffen zusammen, Liv. – Victoria (Statue der V.) vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: bes. vom Einschlagen des Blitzes, fulmen lauri fruticem non icit, Plin.: laurus sola fulmine non icitur, Plin.: cum fulmine icta sunt (animalia), Sen.: fulmine ictus, Liv., od. e caelo ictus, Cic.: so ictae (fulgure) dapes, Tac.: dah. poet. ictum caput, ein vom Wein betäubter, ein benebelter Kopf, Hor. sat. 2, 1, 24 sq. (vgl. Archiloch. fr. 38 ed. Lieb. ›οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας‹; u. Ov. rem. 146 multo tempora quassa mero). – ibi haud secus quam pestifero sidere icti pavebant, wie vom Pesthauche eines bösen Gestirns getroffen = in panischen Schrecken versetzt, Liv. 8, 9, 12. – im Bilde, im allg., domestico vulnere ictus, durch häusliches Leiden tief verwundet, Tac. Agr.
    ————
    29. – u. das Bild vom Einschlagen des Blitzstrahls, haec enim certe petebantur, cum in me... illa flamma illorum temporum coniciebatur. Excepi, et pro patria solus exarsi, sic tamen, ut vos isdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis, Cic. de har. resp. 45: nec vellent ictae (des vom Blitzstrahl des Verderbens getroffenen) limen adire domus, Ov. trist. 5, 4, 34. – 2) meton. (von dem dazu nötigen Bestätigungsopfer), icere foedus, ein Bündnis machen, -schließen, Cic. u. Liv. – II) übtr., Partic. ictus (wie βεβλημένος), von irgend einem äußern Umstand od. einem heftigen Gemütszustand unangenehm berührt, aufgeregt, beunruhigt, betroffen, ictus novā re, Liv.: ictus rebellione, Liv.: metu icta, Liv.: conscientiā ictus, Liv.: desideriis icta, tief durchdrungen von Sehnsuchtsschmerzen, Hor. – Gebräuchliche Formen sind nur icit, iciunt, icere, Perf. icit, iceram, iceras, icero, icisse, Passiv Präs. icitur, icimur, Perf. ictus est u. Partiz. ictus; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 330 u. 331 u. (für Plautus) Brix Plaut. mil. 28. – Die Form ico führt Prisc. 10, 17 an, die Form icio aber (analog dem iacio) nehmen Gell. 4, 17, 8 u. Prisc. 10, 3 an; beide Formen Anecd. Helv. 220, 23. – Nach Caper bei Prisc. 10, 17 ist eigentl. ĭco zu messen, Lukrez aber mißt auch im Präs. īcit.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > icio

  • 4 tirare

    tirare v. ( tìro) I. tr. 1. tirer: tirare una corda tirer une corde; tirare qcu. per la manica tirer qqn par la manche; tirare una leva tirer un levier. 2. ( far avanzare dietro di sé) tirer: tirare un carretto tirer une charrette; due cavalli tiravano la carrozza deux cheveux tiraient le carrosse. 3. ( trascinare) tirer, traîner: abbiamo dovuto tirarlo fin qui nous avons dû le tirer jusqu'ici. 4. ( spostare) tirer, déplacer (en tirant): tira il tavolo vicino al muro tire la table près du mur, mets la table près du mur. 5. (muovere lateralmente per chiudere, per aprire) tirer: tirare la tenda tirer les rideaux. 6. (cavare, estrarre) enlever: tirare un dente arracher une dent. 7. ( tracciare) tirer, tracer: tirare una linea tirer une ligne, tracer une ligne; ho tirato una linea sull'indirizzo j'ai tracé une ligne sur l'adresse, j'ai barré l'adresse. 8. (scagliare, lanciare) lancer: tirare sassi lancer des cailloux; mi ha tirato il libro in testa il m'a lancé le livre à la figure. 9. ( assestare) donner: tirare un calcio a qcu. donner un coup de pied à qqn; tirare uno schiaffo a qcu. donner une gifle à qqn; tirare un pugno a qcu. donner un coup de poing à qqn. 10. ( sparare) tirer: tirare una fucilata tirer un coup de fusil. 11. ( Tip) ( stampare) tirer, imprimer: tirare mille copie di un libro tirer mille exemplaires d'un livre; tirare una ristampa di un libro réimprimer un livre. 12. ( Tip) (rif. a bozza) tirer: tirare una bozza tirer une épreuve. 13. ( ricavare) tirer: tirare dieci copie di un negativo tirer dix copies d'un négatif. II. intr. (aus. avere) 1. ( di motore) tirer: il motore non tira bene le moteur ne tire pas bien. 2. ( soffiare) souffler: oggi tira la tramontana aujourd'hui souffle la tramontane. 3. (rif. a indumenti e sim.: essere stretto) être trop étroit, être trop serré: questo vestito tira sui fianchi cette robe est trop étroite aux hanches. 4. ( far fuoco) tirer: tirare col fucile tirer au fusil. 5. ( Sport) ( effettuare un tiro) tirer: tirare in rete tirer au but; tirare alto tirer vers le haut. 6. (rif. a camino e sim.: avere tiraggio) tirer: la stufa non tira bene le poêle ne tire pas bien. 7. (tendere, deviare) tirer: la macchina tira a destra la voiture tire à droite. 8. ( fig) ( mirare) courir (a après): tira ai soldi il court après l'argent. 9. (rif. a colori) tirer (a sur), tendre (a vers), o non si traduce: un blu che tira al verde un bleu qui tire sur le vert. 10. (rif. ad armi: avere una determinata gittata) avoir une portée de: il cannone tira dieci kilometri le canon a une portée de dix kilomètres. 11. ( colloq) (rif. ad affari: avere successo) aller bien; ( vendersi bene) se vendre bien. 12. ( gerg) ( sniffare) se faire une ligne. 13. ( volg) ( essere in erezione) avoir la trique. III. prnl. tirarsi ( spostarsi) se déplacer: tirarsi in avanti se déplacer vers l'avant.

    Dizionario Italiano-Francese > tirare

См. также в других словарях:

  • Françoise Hardy — Pour les articles homonymes, voir Hardy. Françoise Hardy Fran …   Wikipédia en Français

  • Art De L'Équateur — Arts précolombiens Par zone géographique Art des Andes centrales Art de l Équateur Par civilisation Art aztèque Art inca Art maya Art olmèque Art toltèque Art zapotèque …   Wikipédia en Français

  • Art de l'Equateur — Art de l Équateur Arts précolombiens Par zone géographique Art des Andes centrales Art de l Équateur Par civilisation Art aztèque Art inca Art maya Art olmèque Art toltèque Art zapotèque …   Wikipédia en Français

  • Art de l'Équateur — Nous traiterons ici de l art de l Équateur avant l arrivée des Européens en Amérique. Sommaire 1 Chronologie 2 La Période Formative ( 3500 500 av. J. C.) 2.1 …   Wikipédia en Français

  • Art de l'équateur — Arts précolombiens Par zone géographique Art des Andes centrales Art de l Équateur Par civilisation Art aztèque Art inca Art maya Art olmèque Art toltèque Art zapotèque …   Wikipédia en Français

  • Clint Eastwood — Pour les articles homonymes, voir Eastwood. Clint Eastwood …   Wikipédia en Français

  • Avenue Des Champs-Élysées — Pour les articles homonymes, voir Champs et Élysée. 8e arrt …   Wikipédia en Français

  • Avenue des Champs-Elysees — Avenue des Champs Élysées Pour les articles homonymes, voir Champs et Élysée. 8e arrt …   Wikipédia en Français

  • Avenue des Champs-Elysées — Avenue des Champs Élysées Pour les articles homonymes, voir Champs et Élysée. 8e arrt …   Wikipédia en Français

  • Avenue des Champs-Élysées — 48°52′11″N 2°18′27″E / 48.86972, 2.3075 …   Wikipédia en Français

  • Avenue des Champs Elysées — Avenue des Champs Élysées Pour les articles homonymes, voir Champs et Élysée. 8e arrt …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»